Stray

To wander, as from a direct course; to deviate, or go out of the way.

To move away from a group, deviate from the correct course, or go beyond established limits.
To become lost.

To wander about without a destination or purpose; roam. See Synonyms at wander.
To follow a winding course; meander.
To deviate from a moral, proper, or right course; err.
To become diverted from a subject or train of thought; digress. See Synonyms at swerve.
One that has strayed, especially a domestic animal wandering about.
Straying or having strayed; wandering or lost: stray cats and dogs.
Scattered or separate: a few stray crumbs.

× വഴിതെറ്റിത്തിരിയുന്ന - Vazhithettiththiriyunna | Vazhithettithiriyunna

× അലഞ്ഞുനടക്കുന്ന - Alanjunadakkunna

× വ്യതിചലിക്കുക - Vyathichalikkuka

× വഴിതിരിഞ്ഞുപോകുക - Vazhithirinjupokuka

× വ്യഭിചരിക്കുക - Vyabhicharikkuka

× വഴിതെറ്റുക - Vazhithettuka

× അലഞ്ഞുതരിയുക - Alanjuthariyuka

× ഒറ്റതിരിഞ്ഞുള്ള - Ottathirinjulla

× അലഞ്ഞുതിരിയുക - Alanjuthiriyuka

× വല്ലപ്പോഴും സംഭവിക്കുന്ന - Vallappozhum Sambhavikkunna

× വഴിതിരിഞ്ഞുപോകുക - Vazhithirinjupokuka

× ശരിയായ മാര്‍ഗത്തില്‍ നിന്നു പ്യതിചലിക്കുക - Shariyaaya Maar‍gaththil‍ Ninnu Pyathichalikkuka | Shariyaya Mar‍gathil‍ Ninnu Pyathichalikkuka

× കൂട്ടം പിരിഞ്ഞു പോകുക - Koottam Pirinju Pokuka

English-Malayalam Dictionary